تهویه مطبوع

تهویه مطبوع به مجموعه‌ای از فناوری‌ها و تجهیزات اطلاق می‌شود که برای حفظ و کنترل شرایط مناسب هوای داخلی یک ساختمان، اتاق یا فضایی استفاده می‌شود. هدف اصلی تهویه مطبوع، ایجاد راحتی، بهداشت و سلامتی برای ساکنان و کاربران فضاهای داخلی است.

تجهیزات تهویه مطبوع معمولاً شامل سه عنصر اصلی است: سیستم گرمایش، سیستم خنک‌کننده و سیستم تهویه (تهویه‌کننده). در زیر به توضیح هر یک از این سیستم‌ها می‌پردازم:

1. سیستم گرمایش: سیستم گرمایش در تهویه مطبوع به منظور افزودن حرارت به فضای داخلی و حفظ دمای مطلوب در فصول سرد استفاده می‌شود. این سیستم ممکن است شامل بخاری‌های گازی، بخاری‌های الکتریکی، پمپ‌های حرارتی (heat pump)، یا سیستم‌های گرمایشی دیگر باشد.
2. سیستم خنک‌کننده: سیستم خنک‌کننده در تهویه مطبوع برای کاهش دما و حفظ دمای مطلوب در فصول گرم سال استفاده می‌شود. این سیستم ممکن است شامل سیستم‌های تهویه مکانیکی مانند کولرهای هوا (air conditioner) یا چیلرها (chiller) باشد که با حذف گرما از هوا و آب، فضای داخلی را خنک می‌کنند.
3. سیستم تهویه: سیستم تهویه مطبوع به منظور تهویه و تعویض هوای داخلی استفاده می‌شود. این سیستم شامل جریان هوای تازه به فضای داخلی، حذف هوای آلوده و ترشحات، تنظیم رطوبت و تهویه کنترل شده است. تهویه معمولاً توسط سیستم‌های تهویه مکانیکی مانند فن‌ها، خنک‌کننده‌های هوا، گرم‌کننده‌ها و تهویه‌کننده‌ها انجام می‌شود.